Ақ тiлеуi ананың
Другие рефераты
Соғыс менiң де әжемнiң қызғалдақтай құлпырған қыз ғұмырының тас-талқанын шығарыпты. Әуелi сұм ажал анасының құшағынан айырса, он алтыға ендi толған кезiнде майданға аттанған ер-азаматтардың орнын басып, ауыр жұмыстарға жегiледi. «Бәрi де жеңiс үшiн» деген ұранды жандарына желеу еткен олар таңның атысынан, күннiң батысына дейiн тынбай еңбектенген екен. Соқамен жер жыртып, орақпен егiн орады. Ауыр күндi еске алғанда әжем: «Аттың жылдамдығынан кешiгуге болмайды. Ат айналып, сенiң тұсыңа келгенше, бауды байлап, тiк тұрғызуың керек. Егер үлгере алмасаң, ат басып кетедi», – деп есiне алады. Осылайша тер төгiп жүрсе де, еңбектерiне алатын ақылары тым мардымсыз болған. Десе де, жалындаған жастық жiгер, болашаққа деген сенiм оларды мұқалта алмапты.
– Ақжайлау,
Айран қашан келедi-ау? – деп әндетiп, күнделiктi берiлетiн айран мен бiр жапырақ қарманы қанағат тұтып, жеңiстi асыға күтiптi.
– Ауылға қарай жүгiрiп келемiз, – дейдi әжем жеңiс туралы. – Бәрiмiз жалаңаяқ, көзiмiзде жас, бойымызды қуаныш пен шаттық кернеп барады. Ол бiр керемет, тiлмен айтып жеткiзе алмайтын бақытты сәт едi.
Мiне, халқымыздың 65 жыл тыныш та бейбiт өмiр сүруiне менiң әжем Қантай Қалаубайқызы да үлес қосты. Бүгiнде 85 жасқа толған әжем балалары мен немерелерiнiң ортасында отыр. Сүйiктi «Ұлан» газетiнiң оқырмандарына «Аспандарың ашық, замандарың тыныш болсын» деп батасын бердi.
Бақытгүл Мәулiтова,
Әбдiкерiм атындаѕы мектептiң 7-сынып оқушысы.
Шыңғыстай ауылы,
Қатонқарағай ауданы,
Шығыс Қазақстан облысы
| |  скачать работу |
Другие рефераты
|
