Қожа Ахмед Иассауи еңбектеріндегі халықтық педагогика мәселелері

***
Хазірет сұлтан хақында аңызға айналған әңгімелер Мерв шаһарына да жетеді. Маруази деген мұғалім шаһардың мүфти молдаларын жинап, Ахмет Иассауиге барып, түрлі сауалдар қойып, оны "жеңіп" қайтуды үйғарады. Ол үшін мынадай сұрақ дайындап, жаттап алады. Маруази бастаған 400 мушауар және 40 мүфти Түркістанға бет алады. Хазірет Сұлтан екі шәкіртіне олардың сапарлары жайлы хабарлайды.
- Шырағым, дейді сенімді шәкірті Мұхаммедке – Мың сұрақты олардың есінен шығарып, жадынан өшіріп жібергейсіз. Олар тәңірінің қолдауын бір көріп таңдансын.
- Мақүл, тақсырым! - деп шәкірт шегініп шығып кетеді. Екінші сенімді шәкірті Сүлейменге де сондай тапсырма береді. Ертеңіне бесін уақытында күткен меймандар келеді.
- Алла тағаланың тура жолынан азғыратын сенбісің? – дейді мүғалім дауысын көтеріп. Мервтен келген меймандар бұл жердегі ұстаз-шәкірттердің үсті-бастарына мысқылдай қарап:
- Муриттерің сондай жалаң аяқ па? - дейді. Қожа Ахмет оларға карсы сөз айтпайды.
- Қош келдіңіздер. Мейманымыз болыңыздар. Асықпай сөйлесеміз. Тәңір нәсіп етсе танысып та аламыз - дейді.
Хазірет жанындағыларға қарап былай дейді.
- Меймандар екі-үш күн демалсын.
Үшінші күн үлкен алаңға тұғыр қойылды. Көпшілік жиналды. Меймандар ойга алғандарын орындау үшін сауал беретін болды. Хазірет пен мүридтері ерекше құрметпен жауап беруге келісіп алды. Әуелгі сөз кезегі мүғалім Маруазиге тиді. Ол мінеге көтерілді. Жұрттың назары Маразиде. Ол маңғаздана не айтқысы келсе де есінен шығып кете берді, оның үні шықпай, тілі күрмелді. Әбден жаттаған сауалдарының кайсысын айтқысы келсе де, тілі шықпады. Көпшілік те үнсіз. Тап қазір мінбеде бір ғажайып көргендей. Маруази бір-екі жөтелген болды, бәрібір басына ештеңе келмеді. Ол жанындағы теріден бір дәптер шығарды. Сауалдар мен жұмбақтардың бәрі осыңда жазылған еді. Содан оқып бермекші болды. Дәптердің бетін ашқанда, "астафыралла" деді. Көзбен көрген беттерінде бірде-бір әріп қалмаған. Ол мінбеден жығыла жаздады.
"О, бұл не деген керемет, не деген қүдірет!"
Мүғалім Хазірет Сұлтанның аяғына жығылды. Жүзін топыраққа сүртті.
- Тақсырым, пірім, менің күнәмді кешір! - деді көзінен жасы тамшылай. Біз, оқығанмен жетіліп оқымаған екенбіз. Аллаға мың шүкір, кеш болса да адасқанымызды білдік, Қожа Ахмет өзінен кешірім сүраған мүғалімді екі қолдап орнынан тұрғызды. Мервтен келгендердің барлығы және бес жыл хазірет сарайында мүрид болып, тәлім алды.

***
Хазірет Сұлтан бос уақытында ағаштан шөміш және қасық жонуды әдетіне айналдырған. Базар күндері өгізге қоржын байлап, әлгі қасық пен шөміштерді салып жібереді екен. Қасық пен шөмішке мұқтаждар ақшасын қоржынға салып, бұйымдарын алып кете беретін болыпты. Кездейсоқ ақшасыз алғаңдар болса, өгіз әлгі кісілерді ақысын төлегенше соңынан қалмайды екен.

***
Қожа Ахмет өлерінде маған келетін адам ең алдымен Арыстан бабтың басына зиярат етсін деп өсиет қылыпты. "Арыстан бабқа түне, Түркістандағы Әзірет Сүлтаннан тіле" деген сөз содан қалыпты.

***
Алла тағала Қожа Ахметгің тақуалығына риза болып, оған тағы қосымша өмір сыйлапты. Бірақ пайғамбар жасынан асқан өулие: "Бұл дүниенің ендігі жарығы маған артық" деп күн сәулесі түспейтін жер асты қылуетке түсіп біраз ғұмыр кешкен.

***
Ақсақ Темір әулиенің қабірі басына үлкен мазар тұрғызуға әмір береді. Мазар кабырғасын қалай бастағаңда ойда жоқта көк өгіз пайда болып, мүйізімен әлгі құрылысты қиратып кетеді. Ашуланған әмір қызметшілерін шақырып мазар құрылысын қайта бастауға пәрмен қылады. Мазарды кек егіз тағы да құлатып кетеді. Әмір түс көреді. Түсінде ақ сақалды шал аян береді:
- Әуелі мазарды Арыстан бабтың басына түрғыз. Ол менің ұстазым: Ақ сақалды қарттың Қожа Ахмет екенін сезген әмір мазарды алдымен Арыстан бабқа салдырган екен.

***
Қожа Ахмет мазарында тұрған қазан жеті заттан: алтын, күміс, мыс, құм, тас, топырақ, т.б. жасалған. Қазанның қасиеттілігі соқдай оған біреу ықыласпен қой апарса толады, енді мақтанышпен түйе апарып сойса да толмайды. Оған салынған дәм от жақпай піседі екен.

***
Бір күні Ахмет 99000 ең білімдар деген шәкірттерді мәжіліске шақырып, білім бәйгесін жасайды. Соңда ең білгір боп топтан озған Хакім Сүлеймен болды. Осыдан кейін ұлы ұстазы Қожа Ахмет өз батасын беріп, Хиуаға жібереді. Кетерінде, "Ертең есігіңнің аддында тізесін бүгіп бір тұйе түрады. Сол бұйдасыз түйеге мін дағы, түйені еркінше жібер. Түйе қанша жер жүрсе де жүре берсін, ол әбден тұрмастан жатқан кезде ғана түс те, сол жерді мекен қыл, қызметіңді атқар" дейді. Сүлеймен ұстазы Ахметтің айтқанын орындайды. Астындағы түйесі әбден шаршап, ұрса түрмай, бақырып шөккен жерді - Бақырған деп атап, сол жерді мекен етіпті. Осыдан Хакім Ата Бақырған қаласында тұрып, өзі Сүлеймен Бақырғани аталыпты-мыс.

***
Қожа Ахметгің 3363 мүриді болған, әңгімелерде 1400 делінеді. Қожа Ахмет қайтыс болған соң шәкірттері жан-жаққа тарап кетеді. Оның 363 мүриді Маңғыстауға келіп, осыңда қаза болған. Оның бәрі әулие саналады, кейбіреулерінің аты мәлім емес, бірақ олардың бейіттерін жұрт қадір тұтады.

***
Түркістан шаһарында ғұлама Қожа Ахметтен дәріс алған көп шәкіртінің бірі - Шопан ата еді. Бірде ұстазы шәкірттерін сынау ниетімен медресе жанына жинапты. Қолындағы асасын басынан асыра бірнеше қайтара айналдырады да, лақтырып жібереді. Ол сонан соң, "Ал шәкірттерім, асаны қайсысың бірінші тауып әкелссіңдер" дегенде, шәкірттер аса таяқтың ұшқан жағын бетке ұстап жарыса жүгіріп кетеді. Шопан ғана орнынан қозғалмай тұрып қалады:
Қожа Ахметтің "Сен неге асаны іздемейсің?" деген сауалына: "Мархабатты ұстаз, сіздің асаны табу үшін менің ұзақ сапарға аттануым керек" - деп жауап кайтарады. Шәкіртінің білімдарлығына риза болган Қожа Ахмет сапарына ақ жол тілеп, батасын беріп қош айтысады.
Шопан ата Қожа Ахметтің Түркістанда тұрып лақтырган асасын Маңғыстау түбегінен табады. Ол аса қадалған жерді үңгіп жер асты мешітін салады. Құдық қазады, өткен-кеткен жесін деп тұт ағашын егеді. Ел балаларын оқытып, өзі де ғүлама ұстаз атанады. Оның жер асты мешіті жартылай құлаған күйінде әлі күнге дейін сақталған, ел-жұрты оның басына тәу етіп, түнейтін қасиетті орын.

***
Бегім ананың атасы Қарабура Әзінің шын аты - Тама. Кіші жүздің жетіру тайпасынан шыққан әулие адам. Бейіті Созақ ауданының орталығы Шолаққорганда. Қарабура деп атау себебі: Қожа Ахмет өлер алдыңда отбасына, туыстарына: "Мен пәлен уақытта дүние саламын. Мені оң жаққа қойғаннан кейін денем суымай түрғанда бір қара бура мінген кісі келіп, мені мәңгі жататын орныма өзі ақ жуып, арулап қояды. Мені алып бара жатқанда "Қайда алып барасыз?" деп оның қолын қақпандар" деп ескертіпті. Айтқандай-ақ Қожа Ахмет көзін жұмысымен қара бура мініп келген бір кісі оның мүрдесін алып кетеді. Содан бастап ол кісіні Қарабура Әзі деп атаған.
Халық педагогтарындағы ескерерлік сол, олар халыққа қызмет ету арқылы; сонымен бір мезгілде өзге халықтарга, демек бүкіл адамзатка қызмет етті. Олар халық пікірлерін жинақтап, жүйеледі және жалпыланған ойды қайтадан өздеріне кайтарды. Сондықтан бұлардың арасында ел арасына білім таратуға көңіл аудармаған, өзге халықтар мәдениетіне ынта танытпағандарды кездестіру қиын.
Мәселен, орта ғасырлардағы осывдай көрнекті өкілдердің бірі - Сүлеймен Бақырғани (1104-1186 жж.). Ол өз ұстаздарының ісін жаңа жағдайларда жалғастырып алға апарушы болды. Халықтың педагогикалық дәстүрлеріне сүйенген ұстаз әлеуметтік, педагогикалық мәні зор мәселелерді қозғайды. Автор тәрбиелеу жолын, құралдарын, әдістерін халық өмірінің өзінен алу керек деген ой-пікірлерін елең жолдары арқылы шебер бейнелеген. Бақырғани пайымдауында адам тұлға ретінде санқырлы. Әркім өзіне рухани жәке материалдық қүвдылықтар жасау арқылы пайда келтіретін еңбек түрін тандап алуы керек. Адамның әлеуметтік дамуы дүниені танып білуін жетілдіру мен өз мүмкіндігін өр салада жүзеге асыра алуында.

Халықтың бірі дәруіш,
Бірі ғалым, бірі тақуа,
Бірі сопы, бірі пір.
Бірі ілімін аян етеді
Бірі дәруіштігін баян етеді
Құлшылық еткендер аман болады.

Бақырғани білімнен артық құңдылық жоқ, білім – рухани байлық деп біледі. Осыған орай "ұлың мен қызыңды ілім үйренсін, ұстазға бер" деп ақыл айтады. Ойшыл кісілік, имандылық принциптерін жоғары бағалады. Өзінің педагогикалық пікірлеріңде қайырымсыздыққа, тоғышарлыққа, менменшілдікке, надандыкқа қарсы болып, өмір өткінші, оның мәнін кетіретін жағымсыз қылықтардан сақтан, - дейді, жастық шақты дұрыс пайдалану қажеттігін ескертеді. Өз заманының білімпаз оқымыстысы болғандықтан "Әдаб Ахмед" /Әдаб - оқымысты жазушы/ атанған Ахмед Жүйкенидің (XII ғ. аягы XIII ғ. басы) "Акиқат сыйы" кітабы түркі тілінде жазылған. Еңбек тәлім-тәрбие, оку-білім, мінез-құлық мәселелерін жан-жақты баяндауымен ерекшелінеді. Жүйкени өзінің тәлімдік пікірлерінде білімге айрықша көңіл бөледі. Білімділік - бақытты болудың басты шарттарының бірі. Адамның қабілеті мен еркін жоғары бағалаған автор оны үнемі жетілдіріп отыруға шақырады. Білім, өнер үйренуді тіршілік үшін ырыс, адам қауымын, тұрмысын гүлдендіруші құрал деп ұғынуға бағытталды. Ұлы ұстаз жаңды, мәнерлі сөз, нақты іс, ізгі дәстүр мен өнегелер, соның ішінде ата-ана үлгісінің өзіндік орны секілді бала тәрбиелеу жолдарының тиімділігін ескертеді. Халық тілегімен санасатын, көпшіл, қоғамшыл, мөдениетті тұлға өсіруді ата-ананың басты міңдеті санайды.
Бүған қоса шығарманың "Тілді тыйу - әдептілік пен тәртіптіліктің шарты екендігі туралы", "Жомарттың қайырымдылығы және

1 2 3

скачать работу

Отправка СМС бесплатно