Әбілқайыр әулетінен шыққан өнерпаздар
арынымен танылған Құбышты А.Жұбанов жастайынан-ақ “домбырашылар ұстазы” атаған еді. Профессор Мұхитов баптаған шәкірттер қатарында Қаршыға Ахмедияров, Бақыт Қарабалина, Мағауия Хамзин, Шәміл Әбілтаев, Құрманғазы оркестрінің дирижері Айтқали Жайымов пен сазгер Кенжебек Күмісбеков есімдерін атасақ, Ахаңның сәуегейлігі айнымай келіпті.
Осы мақала авторына Құбыш аға айтқан бір сыр бар еді. Құпиялағаны ма, әлде жариялағаны ма – бірақ анасы атынан айтылған ақиқат болған соң біз де білдіре кетелік. “Менің атам Ақшолақ Сарығожин 1884-1915 жылдары Қаратөбеде болыс болған, тарихта әйгілі адам. Анам Зейнеп Алматыға келгенде әкемнің болыс баласы екенінен сақтанып, мені төре тұқымы болса да Мұхит жарлы деп өз тегіне жаздырды” деген еді. Арғы тегін айтпағанда, ағайыны, “1000 ән” корреспонденттерінің бірі, шебер домбырашы Әміржан Сарығожиннің де 1937 жылдың құрбаны болуы, Ресей армиясының полковнигі (бір деректерде – генералы), Алашорданың әскери қайраткері Сабыр Сарығожиннің жиырмасыншы жылдары Англияға өтіп кетуі Зейнепке жалғыз ұлын заман кәрінен аман сақтаудың амалын ойлатса керек.
Ұлт мәдениетінде Құрманғазы оркестрінен бұрын да Мұхитовтар мәйек болған оқиғалар бар. Мысалы, Затаевичті этнограф ретінде танытқан “Қазақ халқының 1000 әні” еңбегінің бастамасына белгілі бір дәрежеде Лұқпанның туған інісі Ғұбайдолла Мұхитов ұйытқы болды десек ше? 1921 жылы Ғұбайдолла Орынбор атты әскер командалық құрамы мектебінің курсанты еді. Курсант демесек, Ғұбайдолла 1916 жыл майданының тыл жұмысынан өткен, Алаш әскерінің құрамында ұрыстарға араласқан – бұрыннан-ақ ат ойнатқан ұлан-ды. Күнбатыс алашорда әскері Кеңес өкіметі жағына шыққаннан кейін атты әскер командирлігіне оқып жатқан кезі. Сол жылдың қаңтар-ақпан айларында Затаевич одан арасында өз атасы Мұхиттың төрт әні мен “Теріс күйі” бар алғашқы он үш шығарма жазып алды. Өнертанушы Мұхит әндерінің көркемдік-бейнелік сипатына қайран қалды. Олардың тәкаппар, кең тынысты, аңыз рухындағы сарыны музыка маманының қазақтың әуен-сазына деген құлшынысын оятты. Келесі күндері Ғұбайдолла зерттеушіге атты әскер мектебінде бірге оқитын семейлік, торғайлық жолдастарын ілестіре келді.
Осылайша, “1000 әннің” алғашқы материалдары жинақтала бастады. Наурыз айында Халық ағарту комиссариатының отырысында жазып алынған әндердің құндылығына баға беретін комиссия құрылды. Құрамына комиссар Ахмет Байтұрсыновтың өзі және орынбасары, азық-түлік комиссары Мұхтар Саматов, Ғұбайдолла Мұхитов пен Ғабдолхакім Бөкейханов кірді.
Қазақ Орталық атқару комитетінің мүшесі Ғабдолхакім Жәңгір ханның ағасы Тәуке сұлтанның немерелері, ағалы-інілі үш домбырашының ортаншысы. Ағасы – Махамбет, інісі – Хабир Бөкейхановтар. Комиссия мүшелерінің ұсыныстары, талқылаудың хаттамалары мұрағатта сақталған. “Жинаққа “Гурьев” әні енгізілмесін, өйткені ол осындағы “Ақ теңіз” әнінің қайталанған түрі” депті Ғұбайдолла. Ғабдолхакім “Қанауыз” әнінің әлсіз жазылғанын атапты. Пікірін дәлелдеу үшін осы әнді өзі орындап берген екен!
Музыка мэтрі ән-күй жинау барысында Ғұбайдолла мен Ғабдолхакімнің көмегіне кейін де талай жүгінді. 1922 жылдың жазында Ғабдолхакім ақыры комиссиядағы қытымыр сарапшыдан қазыналы толықтырушыға айналды. Ол орындаушылығы жағынан өз ағасы Махамбетпен, ұстаздары Салауаткерей Шығаев және Макар Жапаровпен шендесе алмағанымен, он саусағынан күй құйылған домбырашы болатын. Затаевич одан Дәулеткерейдің, Құрманғазының, Тұрыптың, Әлікейдің, Макардың аттарын тұңғыш рет естіп, Мүсірәліден Сейтекке дейінгі бөкейлік ірі домбырашылардың тізімін жазды.
Орал қаласында екінші басқыш мектепте мұғалім болып жүрген Ғұбайдолламен Затаевич екінші рет 1927 жылы осында кездесті. Сабақтар мен конференциялардан қолы босамайтын өнерпаз орынборлық ескі танысына көп қарайлай алмаса да, осы жолы сегіз күй жаздырды. Әсіресе, қоржынына “Абыл”, “Нарату”, “Өтті-кетті”, “Таз бала” секілді салиқалы дүниелер түскенін жинаушы керемет сәттілік санады. Оралдағылар мазасыз Затаевичті Бөкей ордасына жіберуге асықты. Сөйтіп, бөкейліктегі сол тұстағы атышулы екі домбырашы – Махамбет пен Науша Бөкейхановтар тынымсыз зерттеушінің “құрығына түсті”. Ата дәулетінен әлі ажырай қоймаған Махамбет Қарағай жайлауында, Науша Шоңай маңында шаруаларын күйттеп отыратын.
Жәңгір ханнан кейін Бөкей ордасын Уақытша кеңес деген әкімшілік атаумен он жыл інісі Әділ Бөкейханов басқарды. Күйші, 1870 жылы туған Науша Мырзагерейұлы осы Әділдің немересі. Наушаның анасы Шахзада – Салауаткерей күйшінің қызы, Дәулеткерейдің немересі. Салауат нағашысы мен Макар күйшіге шәкірт болып, Дәулеткерейдің дәстүрін тікелей жалғастырды. Көз көргендер кейіптейтіндей, орта бойлы, ашаң жүзді, жұмсақ мінезді, байсалды да әдепті, болмысынан рақымшылық есіп тұратын Науша күй тартқанда да сол жайсаңдықтан, кең пейілден, ұлттық саздағы сыршылдықтан айнымаған. Затаевич оны халықтың тамаша суреткері, әуеннің шабытты шайыры атап, осы өлкедегі ең үздік домбырашының даңқын ол тек Махамбетпен ғана бөлісе алады деп мәлімдеді. Сөйте тұра, Науша “Жошы хан” маршын өзінің орындауында нотаға түсіруге үзілді-кесілді қарсы болды. Өйткені, осынау сарынды Махамбеттей ерулі де шерулі шертетін адам жоқ деп есептеді. Махамбеттің алдын орағаны – күйге қиянат жасағаны! Ғасырлар бойы билік бақталасында бір-біріне есе жібермеген әулет өнер бәйгесінде өзінен жүйріктің алдын шаңдатпаған.
Бөкейлікте дәуірлеген бұрынғы күй тәңірлерінің ізбасарлары Махамбет пен Науша осы жолы Дәулеткерей мен Құрманғазының, Түркеш пен Әлікейдің, Жантөре мен Байжұманың, Баламайсан мен Қарабастың, Тұрып пен Макардың алпыс күйін нотаға түсіртіп, кейінгілерге мұра етті. Науша берген Құрманғазының “Демалыс”, “Кісен ашқан”, “Терісқақпай”, Дәулеткерейдің “Жігер”, “Керілме” күйлерін музыка мамандары ұлттық саздың классикалық туындылары деп бағалады. Қазақ әнінің құнтшысы осы жолы Орал даласынан алпыс күйге қоса алпыс ән алып қайтты.
Көп кешікпей төрт түлік дәулетін колхозға тапсырып, жер аударылғандай Алматыға жеткен ағайындылар жаңадан ашылып жатқан өнер шаңырақтарын сағалады. Ахмет Жұбанов, Евгений Брусиловский сынды ән-күй жанашырларымен араласып, музыка шеберханасын, Құрманғазы оркестрін, ұлттық филармония құруға талантымен де, ұйымдастырушылық қабілетімен де өлшеусіз үлес қосты. Орындаушы, ұстаз, жетекші, дирижер, концертмейстер ретінде аталған ұжымдардың ұйтқысы мен тірегіне айналды.
Макардай топжарғаннан тәлім алған, Тұрып пен Әлікейдің алдын көрген Махамбеттің ендігі “шәкірті” Жұбанов болды. 1933 жылдың сәуірінде Ахаңмен танысқанда Махамбет орта жастағы кісі екен. Қолындағы ұзын мойын, он бес перне, кварта күйлі домбырасынан басқа мал-мүлкін ортақ ұжымға өткізіп келген беті көрінеді.
Әйтеуір, атадан қалған дәулет емес, әулеттен қонған дарын тәркілеуге жатпасына ағайындылар сенімді еді. Етене араласқан үш-төрт жылда Махамбет Брусиловский бар, басқасы бар – бәріне шыққан тегімен емес, өнердегі тектілігімен “Махаң” деп бас игізді. Соған қарамастан Махамбет халық жауы жаласымен құрбан болды. Ғұбайдолла айдаудан оралып келсе де астанаға кіре алмай, Алматы маңындағы ауылдарда домбыра үйірмесін ұйымдастырып жүрді. Наушаның ғана өнері бағаланып, халық әртісі атанды. Консерваторияда домбырадан тәлім берді. Шәкірттерінің бірі – саусағы саз Нұрғиса.
Ән-күй дегенде албырт та әуесқой, табиғат орындаушылық қабілет пен мінсіз мәнерді мол сыйлаған Ғабдолхакім Бөкейханов Мәскеуде Тимирязев академиясында оқыды. Осында 1923 жылдың 31 желтоқсанында Затаевичке “Соқыр Есжан”, “Қосалқа”, “Шалқыма”, “Мерген күйді” келістіре шертті. Жиырмадан астам күй мен халық әнін нотаға түсіртті. Ағасы Махамбет Дәулеткерей мен Құрманғазының 28 күйін, інісі Хабир 9 ән жаздырып, өнер шежіресінде есімдерін қалдырды.
Ұлы мұраға үн қосқан үш қоңыр қаз-ай! Тарихта Бөкей ордасының 100 жылдық салтанатына Петербургке барып, патшаға кірген Нұрмұхамет сұлтаннан тете туған үш ұлан өнер көгінен бір сәтте жоғалар деп кім ойлаған...
Болашақ мемлекет қайраткері Ғабдолхакім кезінде Салауаткерей мен Макардан үйренген күй нұсқаларын өздерінен айнытпай орындайтын талант иесі еді. Нотаға түсіру кезінде шығарманы қанша рет қайталап ойнаса да, бір жерінен ауытқу, мүлт кету дегенді білмеген. Екпін мен ойнау еркіндігіне қарап, көне көздер оны Салауаткерейдің өзі деуші еді. “Ақ желеңді” Салауаттың дәл өзіндей Макар екеуі ғана тарта алған. Ғабдолхакім 1937 жылы тұтқындалып, келер жылы атышулы “Горячев тізімімен” С.Сейфуллин, Қ.Жұбанов, Т.Жүргенов, С.Меңдешев, Ғ.Тоғжанов, С.Асфендияров секілді 39 ұлт қайраткерімен бірге 25 ақпан күні атылды.
Ұлттық өнерде есімі қалған әуесқой әншінің бірі Ерғожа Қаратаев. Егде жасында радио арқылы ән орындап жүрді. “Сол кезде Ерғожа Қаратаевтың, сірә, алпыстан асқан шағы, – деп еске алады оны отызыншы жылдары көрген өнер зерттеушісі Ерзакович. – Ерғожа қазақ ауылының үлгісімен жинақы тігілген сыпайы киім киіп жүретін. Ақылды, ашаң жүзінен, адамға ілтипатпен қарайтын үлкен қой көздерінен, жұқалтаң да сымбатты тұла бойынан, салмақты сөзінен дегдарлық пен байсалдылық есіп тұратын. Сыртқы келбетімен, адамға ілтипатымен, сондай-ақ әншілік үні, орындау үлгісімен ол маған халық сазгері Естайды елестететін. Кәсіби әнші демегенмен, ол басқалар біле бермейтін халық әндерін орындайтын. Өкінішке орай, өмірбаяндық мәліметтерін жазып алмаппын”.
Ерғожа радиодан әнді ұстамды, поэтикалық және музыкалық мәтіндегі маңызды деген сөздерді мәнерлей, тенор даусымен қоюландыра шырқайтын. Сонда “Дүние қызыл түлкі бұлаңдайсың, бақ тайса бас пен дәулет құра алмайсың&
| |  скачать работу |
Әбілқайыр әулетінен шыққан өнерпаздар |
