Астанамен бірге солтүстігімізге қазақтың тәуелсіз рухы да келді

Сондықтан да Мемлекет басшысы ел Тәуелсіздігін сақтап қалудың бірден-бір жолы  астананы ауыстыру екендігіне толық көз жеткізді деп білемін. Екіншіден, ел ордасын ауыстыру Елбасыға үлкен сын болды. Өйткені егер астананы көшіру өзі ойлағандай болмай шығып, дұрыс жүзеге аспай қалса, оның зардабы тіпті де жаман болатын еді. Пре­зи­дент осыны түсіне отырып, тәуекелге барды. Мен Президенттің бұл қадамын саяси қай­рат­кер­лік батылдығы деп те, азаматтық тұлға ретіндегі батылдығы деп те есептеймін.

– Дегенмен мәселе көтерілген тұста Ақмола-Қараөткелдегі қазақ жұрты мұн­дай жаңалықты қалай қабылдады?

– «Ақмоланы Астанаға ауыстыру керек» деп Елбасы мәселе қойған кезде қалаға қарап тұрып ойланатынбыз. Әбден жүдеген, ешқан­дай да болашағы жоқ секілді еді. Іліп аларлық архитектуралық ғимараты болмады. Бұл қалай астана болмақ? Бір жағынан, қаланың 17 пайызы ғана қазақтар. Осы ат төбеліндей 17 пайыздың өзінде әртүрлі түсінік болды. Сол 17-нің біреуі кеше ыдыраған одақты жақ­тап «айқайласа», енді бірі «қарын тоқтығын ғана ойлап тыныш отырайық» дейді. Үшіншісі жүрекпен болса да Президенттің идеясын түсініп жүрген қазақ еді. Жалпы жұрт жүдеу тартып тұрған. Сауда-саттық құрып, өндіріс тоқ­таған кез. Соған қарап тағы да ойла­на­тынбыз: «Президент қалайша мынадай тың иге­рушілерден қалған ескі-құсқы қаланы астана етем дейді? Қолдан келе ме?» Де­ген­мен тәуекелді жақтадық. Президент идеясын терең түсінген қауым Құдайдан Н.Назар­баев­тың тек осы ойынан айнып қалмауын тіледік. Тәуе­келге барғанын қаладық. Қар­сы­лық­тар­дың ортасында жүрген өзге ұлттың қоз­ға­лыс­тары қарсы шықты, казак ұйымдары жұрт арасында үрейге толы парақшалар да таратты. Бұған қарсы шығып, біз де қатерге бас тіккендей едік. Осындай аласапыран кезінде Президенттің айтқаны болып, тілегеніміз келді. Астана Ақмолаға ауысатын болды. Бірақ жұртшылық бұған да жығыла сенбейтін тәрізді күйде жүрді. Ең ақыры 1996 жылғы күзде Президенттің штандарттары ресми түрде Астанаға әкелінді. Қазіргі қалалық әкімдіктің алдында соған орай үлкен жиын болып, штандарттардың Астанаға әкелуін жұрт мерекеледі. Мінеки, дәл сол күнге дейін Ақмола тұрғындары қаланың астана бол­ған­дығына шын көңілмен сенбей келгендей еді. Содан кейін барып толық сенім орнады. Мен сол жылдары облыстық телерадиокомпания төр­аға­сының орынбасары қызметінде бола­тын­мын. Кейіннен астана ауысқан соң, облыс­тық телевизия тарқап, біз Қазақстан теле­ра­диокомпаниясының құрамына ендік. Соның Астанадағы бас директоры едім. Президент штандарттарының әкелінуіне орай ұйым­дас­ты­рыл­ған мерекеге опера­то­рымызды, жур­налисті жіберіп, жедел хабар әзірлейтін болып жатқанбыз. Алаңнан әкелінген бейне­мате­риал­дарды қарап отырып тебіреніп кеттім: бір ақсақал ағыл-тегіл жылайды. Сақалы жасқа шыланған оған қасындағы кейуана да қосылып еңкілдейді. Күннің суығына екеуі де қарамайды. Сосын журналисіміз сұхбат­тас­пақ болып: «Ақсақал, әже, неге жылап тұр­сыздар?» деп сұрайды. Сөйтсек, әлгі ақсақал: «Мен осы күнге дейін астананың Алматыдан осы жерге келетініне сенбеп едім. Құдайдың көзі түзу екен, Астана орталыққа орнықты, ар­маным жоқ. Қазақтың мұңын Құдай естіпті. Менің елімнің бірлігі артатын болды, енді азаттыққа сызат түсірілмейді», – деп сұхбат беріп тұр. Осыны көрген адамның толқымай шы­дап тұра алмасы тағы анық. Мінеки, Ас­тана халқы елорданың оңтүстіктен Арқаға ауы­суын осын­дай үлкен сезіммен, ыстық жү­рек­пен қабылдап, жылы шыраймен қарсы ал­ды.

Алашқа айтар датым…

Қазақ халқының маңдайына біткен зор бақыт – Тәуелсіздік. Екіншіден, ме­нің халқым – өте иманды, адамгершілігі жоғары ұлт. Елдің осындай пейілінің ар­қасында дамып келеміз. Үшіншіден, ұлан-ғайыр жеріміздің асты-үсті – бай­лық. Мұндай дәулет еш елде жоқ. Осындай ұлы бақытты біз дұрыс пайдаланып, бұдан әрі дұрыс дамытуға тиіспіз. Сол үш байлықты да ұлтқа қызмет ететін деңгейде бейімдеуіміз керек. Ол үшін мықты ұлттық идея керек. Бір кездері Астана да ұлттық идеяға айналды, тыныштық сақтау да ұлттық идея болды. Ас­тананы салдық, тұрақтылық орнықты. Елдің ауқаты да жоғары. Ендеше, Тәуелсіздік ұсынған осындай жер байлығын, тұрақтылық байлығын, ең ал­дымен, қазақ ұлты терең сезінуіне жағдай жасау керек. Қазақ халқы осыны жақ­сы сезінбейінше, еліміздегі басқа ұлттар да көркейе алмайды. Біз ендігәрі өзі­міздің жеткен жетістігіміздің барлығын қазақ халқының дәулетімен, қазақ хал­қының білімімен, қазақ халқының әл-ауқатымен өлшеуіміз керек. Алаш­тың кез келген азаматы осы мақсатқа жұмылса игі.

Автор: Қанат қазы

http://www.parlam.kz/3/mazhilis/news-details/id76/7/1

1 2 3

скачать работу

Отправка СМС бесплатно