Главная    Почта    Новости    Каталог    Одноклассники    Погода    Работа    Игры     Рефераты     Карты
  
по Казнету new!
по каталогу
в рефератах

Жәңгір хан және Қазан университеті

тінің баспаханасында басылады. Біршама данасы батыс ориенталистеріне арналып, еуропа тілдерінің бірінде жазылған ерекше кіріспемен және кейбір түсініктемелермен шығарылмақ”.

“Мұқтасар” небәрі бір жыл ішінде дайындалып басылып шықты. Кітаптың титул бетін толтыра: “Аса мәртебелі жоғары дәрежелі Жәңгір Бөкеевке, генерал-майор мырзаға және түрлі ордендер кавалері мен Императорлық Қазан университетінің құрметті мүшесіне Александр Қазымбек ілтипатпен арнайды” деген сөздер жазылды.

Жәңгір кітапқа тапсырыс беруші ғана емес, сонымен қатар сарапшы ретінде де атсалысты. Қолжазба нұсқаларға бірқатар түзетулер, кітап ішінде берілетін түсініктер енгізді. Мәтінін редакциялауға, ескертпелер ұсынуға өз ордасындағы оқымысты дін басыларын жұмылдырды.

Ханның еңбегіне тәнтілігін Қазымбек “Мұқтасардың” титул беттерінде қайталап білдірумен болды: “Қайырымды патшамыз, жоғары мәртебелі хан! Қамқоршы оқу басшылығының шығыс әдебиетінің көкжиегін кеңейтіп, оның қазынасын зерттеулердің мәуелі жемісімен байытудағы ізгі ниетіне қолдау танытқан бекзаттығыңыз Сіздің аса мәртебеліңізге ерен еңбекті бағалаушылардың лайықты назарын аударғалы көп болды. Сіз баршаға пайдалы деп таңдаған жолыңызды жалықпай жалғастырып келесіз. Ғылымның табыстылығы үшін мәрттік қам­қорлығыңызды аяған емессіз. Мына еңбектің жарық көруі де Сіздің қамқорлығы­ңыздың арқасы. Сондықтан оған Сіздің есіміңізді тұмар етуге рұхсат етіңіз. Биік мәртебеңізге ізетпен бас июші құлыңыз Қазымбек. Қазан. 1845 жылғы наурыздың 18-і”.

Бұл мойындау ғалымның ханға жолдаған жеке хатында емес, жұртқа жария алғыстай, 4350 данамен тараған құнды кітаптың 6-7 беттеріне өрнектей жазылды. “Жошының білімдар ұрпағы Жәңгір ханның” ғылымның дамуына жұмсап келе жатқан қажыр-қайратына оқырман назары аударылды.

Әрине, өзін оқымысты атағанымен, дін тарихынан Қазымбекпен хан да, халфе де таласа алмас еді. “Мұқтасарды” қолға алардағы екеуінің әңгімесі Жәңгірдің есінде. Дін мен сенімнің қайнары шариғат ғылымын жүйелеп, халық арасында қолдануға ұғынықты кітап болса деген ханның ұсынысын ғалым қуана қабыл алған. Сөйтсе де, Жәңгірді сынамақ болып:

– Мұсылман ілімі бойынша ғылым дүниесі қанша тармаққа бөлінетінін білесіз бе? – деп сұраған.
– Әл-Арабиет, әш-Шариет, әл-Хикемиет деп бөлгенін оқыған едім... – деп кідірді хан.
– Мұқтасар – әш-Шариеттің бір саласы. Әш-Шариетте илмюль-усулил-фигкх – заңтану негіздері, яғни, заңтану жүйесі негізделетін ережелер болады. Мәртебелі хан, сіз маған осы заңтану барысын жүйелеп, мұсылман құқығының пайда болуын зерделейтін кітап шығаруды тапсырып отырсыз. Бұл ілім халық арасында мұқтасар делінеді.

Қазымбектің түсіндірмесін зейін қоя тыңдады.
– Ал, әл-Хикемиетті сіз менен кем білмейсіз, – деп Қазымбек Жәңгірдің көңілін ау­лай сөйледі. – Логика, математика, география мен астрономия, медицина мен жа­ратылыстану ғылымдары, ақыл-ой пәлсапасы, міне, осының бәрі – әл-Хикемиет.

Сол әңгімелерді еске ала отырып, өткен жылы ғана қобыраған қолжазба күйі келіп, осындағы молдалардың талқысына түскен, енді мынадай қос елі сырлы ғылымхалға айналған “Мұқтасардың” алғашқы данасына Жәңгір сүйсінісін жасыра алмады.
– Ай, Мұхаметәлі, жарайсың, – Қазымбекті азан шақырып қойған мұсылмандық есімімен атап, Жәңгір шаттана күлді, – “Просвещенный потомок Джучи” депсің-ау!

Еуропа этикетімен, шығыстың қолпашымен Қазымбектің Жәңгір есімін қаншалықты жайғанын айту қиын, ал ғалымның есімін ханның әлемге әйгілендіргені талассыз еді. “Мұқтасардың” жарық көруімен Қазымбектің аты мұсылман құқығын зерттеудің негізін қалаушы ретінде батыс ориенталистеріне танылды. Кітаптың бірнеше жүз данасын алған олар Қазымбекті “тек исламды терең ұғынатын және аса ауқымды мәліметтерді білетін адам ғана мұндай маңызды еңбекті орындай алады” деп бағалады. Осы бағаны Қазымбекпен бөлісер біреу болса, ол – Жәңгір еді.

1844 жылдың желтоқсанында Қазымбек “Мұқтасар” кітабының Бөкей ордасына тиісті даналарын үш сандықпен көпес Құрбан Арсаев арқылы жөнелтті. Енді Қазымбектің өзі ханға қолқа салып, бірлесіп “Мұхамедияны” шығарсақ деген ұсыныс айтты. Ол істі қолға алуға хан үлгермеді...

Профессор Фукс те Жәңгірмен арадағы байланысын үзген емес. Стат кеңесшісі ханның Қазанда болған күндері туралы арнайы мақала жазып, “Казанский вест­никтің” 1826 жылғы он сегізінші нөмірінде бастырды. Ханның өнер-білімге қызығу­шылығы, ордада мектеп ашпақ арманы, жеке басының зеректігі туралы қызықты баяндады. Жәңгірдің құрметіне қаланың ығай мен сығайы ұйымдастырған қабылдаулар мен берген қонақасылар туралы жазбалар оқырманға өзі қатысқандай әсер қалдырды.

Фукске ризашылығын білдіріп Жәңгір де жауап қатты: “Біз туралы аса ықыласты жазғаныңызға бек ризамыз, әдемі сөздерімен шешендік өнерге жатқызуға боларлық баян екен” деп көтермелеп қойды. Хатпен қоса, сыйлыққа деп құндызбен көмкеріліп, күрең мақпалмен тысталған қазақ бөркі мен ақ киізден сырылған сұлтан қалпақ жіберді: “Сізге Бурнаев арқылы біздің елдің сәнімен тігілген бір бөрік пен қалпақ жіберіп отырмын. Осынау кішігірім сыйлық мен туралы есіңізге салып жүрсін дедім” деп. Жәңгірдің бұл кәделері де елеусіз қалмай, кейіннен “Заволжский муравей” журналында “Қазақ ханының әдептілігі” атты этнографиялық этюдке арқау болды.

Жәңгірдің профессор Федор Иванович Эрдманмен ынтымағы жарасты. Универ­ситетте алғаш кездескеннен бастап өмірінің соңына дейін екеуі сыйлас, бір-біріне қайырымдас жандар болып өтті. Бірде біршама уақыт ордадан тыс жерде жүріп, Кавказ жағынан оралған ханды Эрдманнан хат күтіп жатты. Одан профессордың бұдан бұрын да хат жазғанын, Құран кітабын жібергенін білді. Түрлі себептермен олар Жәңгірдің қолына тимепті. Бірақ ханның аңсары басқада:

“Хатыңызда сіз Қазанда қайтадан ашылған баспахана туралы айтқан екенсіз. Бұл жөнінен маған баспахананың иесі де жазған еді. Аталған шараның толық табысты болуына шын жүректен тілектеспін және де шығыс тілдерінің белгілі майталмандары Қазан университеті профессорларының басшылығы арқасында оған қол жетеді деген үміттемін. Қазірдің өзінде құптарлық нәрселер бар. Қазан көпестері менің жәрмеңкеме осы баспаханада басылған кітаптарды әкелген еді. Басылымы өте сауатты, бірақ мен көпшіліктің пікірлерінен ой түйе отырып, қарапайым халық осынау пайдалы кітаптарды қиындықсыз оқи алуы үшін жазудағы жаңа үлгінің сақталуын қалаймын. Сізбен тұрақты хат жазысып тұрғанды қош көретініме және Қазан ғалымдарының Шығысқа қатысты барша еңбектеріне шын ынтамен көмектесетініме сендіремін”, деп жауап жазды.

Осылайша, Эрдмандай университет ғалымдарымен араласа, хабарласа жүріп, Жәңгір шығыстану мәселелеріне, жазу үлгілеріне қатысты пікір айтатындай дәрежеге жетті.

Атап айтқанда, 1839 жылы Санкт-Петербургке барған сапарында Жәңгір кейіннен қазақ халқының тұңғыш тарихшысы деп мойындалатын Мұхамед Хайдар Дулатидің парсы тілінде жазылған моғол хандарының жылнамасы – “Тарихи-Рашиди” қолжазбасын Қазанға өз қолымен жеткізген болатын.

“Тарихи-Рашиди” және Жәңгір мен Шоқан

Сөйтіп, Қазан университетіне берілуі арқылы бірқатары баспа бетін тұңғыш көрген шығармалардың ғылыми айналымға түсуіне қазақтың Жәңгір ханы септігін тигізді. Шындығы сол, шығыс жылнамашылары өз еңбектерінде пайдаланып келгенімен, Еуропа мен Ресейге әлі белгісіз, қазақ мемлекеттігі бастауларының бірден-бір дереккөзі “Тарихи-Рашидиді” 19-ғасырда Жәңгірден бұрын қазақта ешкім оқыған да, оның құнды тарихнама екенін білген де емес! Тек 1860 жылы Шоқан Уәлиханов Қашғарға саяхатынан кейін осы шығарманы зерттеп, өз сапарының сызбасын ондағы оқиғалар ізімен нақтылады.

Шоқан өз зерттеулеріне Дулатидің Петербург университетінің қорындағы парсы қолжазбасын пайдаланды. Ол қай қолжазба? Қазан университетінің шығыстану бөлімшесі Ресей оқу орындарының ғана емес, бүкіл Еуропаның осы тектес мекемелері мен ғалымдары алдында ең құрметті орында тұрды. Бұл бөлімше 1845 жылы Санкт-Петербург университетінің шығыс тілдері факультеті болып, Ресей астанасына көшірілді. Шығыс әдебиеті мен тарихына қатысты жәдігерлер арасында Жәңгір жинаған мұралар Еділ бойынан Нева жағасына ауысты. Солардың бірі – жиырма жыл бұрын Жәңгір тауып, ғалымдар қолына құнттап тапсырған Дулатидің шежірелі шығармасы енді Шоқанның терең зерттеулері үшін кәдеге асты.

Әйтеуір, 19-ғасырдың орта тұсында қазақта екі тұлға ғана шығыс қолжазбаларын жинаумен шұғылданып, ғылымға орасан үлес қосты. Олар зерделі ғалым Шоқан Уәлиханов пен зияткер хан Жәңгір Бөкеев! Дулатидің қазақ тарихшысы екенін мойындау, қазақ мемлекеттігінің құрылу кезеңін айқындау үшін алда әлі де бір жарым ғасырдай уақыт тұрды. Әзірге, бірі – қаражатымен, екіншісі – қабілетімен екі тұлға мұның алғышартын жасап, ізашарлық үлестерін қосты. Қалай айтсақ та, үш ғасыр кейінде қалған Дулати тарихшыға қазақтан алғаш ат басын бұрған шолғыншылар осы екеуі-тін!

Күмәні жоқ, Қазанға Жәңгір жеткізген “Тарихи-Рашиди” қолжазбасы мен Петербург университетінің кітапханасындағы Шоқан зерттеген тарихи қолжазба бір мұра болатын. Бұлай деуімізге тікелей де, жанама да дәлелдер жеткілікті.

1861 жылы Шоқан Уәлиханов Петербургте “Жоңғария очерктерін” жазды. Онда ғалым: “История Малой Бухарии нам мало известна; мы знаем более или менее историю этой страны до времени Тамерлана из китайских летописей, далее из мусульманских источников, которые говорят [о ней] впрочем, вскольз. Между тем превосходная история этой страны написана в середине ХVІ столетия мирзой Мухаммед-Хайдар куреканом, визиром кашгарского хана Абдул-Рашида и названная им в честь этого хана

1234
скачать работу

Жәңгір хан және Қазан университеті

 

Отправка СМС бесплатно

На правах рекламы


ZERO.kz
 
Модератор сайта RESURS.KZ